ناگلزمان – بایرن مونیخ ؛ تحقق یک رویای باورنکردنی

جولیان ناگلسامان 33 ساله است. در تابستان امسال ، سرنوشت او که همیشه پیش بینی شده است ، مشخص می شود و او سرمربی بایرن مونیخ می شود. باشگاهی که وی در زمان کودکی در لندزبرگ لخ ، یک پایگاه هوایی کوچک باواریایی مستقر در نیروی هوایی ایالات متحده ، از آن حمایت مالی می کرد.

به گزارش ایلنا ، این تقریباً یک افسانه است: یک فوتبالیست جوان حرفه ای که از ناحیه زانو آسیب دیده است به مربیگری روی می آورد و خود را به عنوان درخشان ترین استعداد مدرسه فوتبال آلمان معرفی می کند ، اما در اینجا داستان واقعی می شود ؛ در اینجا او باید برنده شود.

ناگلسامان با مشکل مشترک همه مربیان بایرن (یا یوونتوس و پاری سن ژرمن) ​​روبرو خواهد شد. اینکه لیگ داخلی یک چالش نیست. بایرن در این فصل نهمین قهرمانی متوالی خود را جشن خواهد گرفت. آخرین گزارش موسسه حسابرسی و تحقیقات Deloitte نشان می دهد که درآمد سالانه آنها 73 درصد بیشتر از دومین تیم ثروتمند آلمان ، بوروسیا دورتموند است.

در همین حال ، سقوط پروژه سوپرلیگ فوتبال آلمان را به دلیل مدل مدیریت 1 + 50 که تضمین کننده اراده و نظر هواداران در مدیریت باشگاه است ، تحسین برانگیزتر کرد. حداقل از نظر تئوری ، لایپزیگ نشان داده است که قوانین تا چه حد گسترده قابل تفسیر هستند. با این حال ، اختلافات طبقاتی در فوتبال آلمان به اندازه سایر کشورها شدید است و قبل از شیوع اپیدمی تاج ، در اعتراض به توزیع بودجه ، بنرهایی در استادیوم ها – از جمله توسط طرفداران افراطی بایرن – وجود داشت. مدل حکمرانی آلمان از مزایایی برخوردار است ، اما مدل اصلاح نشده آن را نباید به عنوان یک دارو برای همه در نظر گرفت.

اگر ناگلزمن قرارداد پنج ساله خود با بایرن را فسخ کند (در حالی که پپ گواردیولا پس از رفتن اتمار هیتزفلد در سال 2004 فقط 3 فصل متوالی در بایرن مونیخ پیروز شده است) ، انتظار می رود پنج عنوان بوندس لیگا را بدست آورد. جایی که قضاوت شود یک رقابت اروپایی است که براساس چندین مسابقه در مرحله حذفی برگزار می شود – و اگر او فقط از مرحله گروهی صعود کند ، افتخار بزرگی برای یک ابر باشگاه نیست. به همین دلیل است که باید تا زمان معرفی سیستم لیگ قهرمانان سوئیس در سال 2024 صبر کنیم.

هرچه باشگاه قوی تر و عالی تر باشد ، انتظار بیشتری برای موفقیت دارد. ارزیابی ارزش مربیان به لحظه ها و تصمیمات فردی در هر فصل در یک یا دو مسابقه بزرگ اروپا بستگی دارد. سال گذشته در فینال لیگ قهرمانان اروپا ، بایرن پاری سن ژرمن را با نتیجه 1-0 شکست داد و سپس هانسی فلیک به عنوان یک نابغه معرفی شد. در همین حال ، به نظر می رسد هیچ کس نگران تصمیم فلیک برای ترک تیم نیست – اگرچه افکار عمومی در مبارزه او با مدیر ورزشی باشگاه حسن صالح حمیدزیچ درست بود.

این واقعاً مضحک است – اگر رابرت لواندوفسکی آسیب نبیند چه اتفاقی می افتد؟ اگر نویر در صحنه گل اول پاهای خود را به هم گره نزند چه می شود؟ اگر تیتر اریک چوپو موتینگ به تیر برخورد نکند و به تیر برخورد نکند چه اتفاقی می افتد؟ – اما این به هر قرار قبلی پیچیدگی و جذابیت بیشتری می بخشد.

برنده شدن در مسابقات بزرگ ، حفظ آرامش تحت فشار ، قرار دادن بازیکنان در چارچوب ذهنی مناسب و استفاده از موقعیت های خاص خود یک مهارت است. اگر در مورد ناگلسامان تردیدی وجود دارد ، این است که تیم های او معمولاً در مسابقات مهم لیگ قهرمانان عملکرد خوبی ندارند.

البته باید اذعان کرد که نمونه آماری ما بسیار ناچیز است و باید اذعان داشت که تیم های معمولاً بدون شکست به عنوان تیم ضعیف تری وارد این بازی های بزرگ شده اند. این یک نگرانی جزئی است و یک علامت سوال اجتناب ناپذیر نیست. در آگوست 2017 ، هوفنهایم در پلی آف لیگ قهرمانان اروپا تحت هدایت او با تیم لیورپول روبرو شد. این بازی یک تقابل جالب بین دو نماینده برجسته مطبوعات مطبوعات فوتبال آلمان محسوب می شود. لیورپول در مسابقات با نتیجه نزدیک 2-1 و 4-2 پیروز شد و به وضوح برتر بود.

این اتفاق در نیمه نهایی لیگ قهرمانان فصل گذشته رخ داد. لایپزیگ به راحتی از موانع تاتنهام و اتلتیکو مادرید عبور می کند. بنابراین این نظرات ممکن است ناعادلانه باشد ، اما به نظر می رسید آنها در نیمه نهایی مقابل پاریس از حریف خیلی ترسیده اند. آنها تلاش زیادی نکردند تا بازی خود را به حریف تحمیل کنند و بازی منظم تیم که مبتنی بر فشار است نیز نتیجه ای نداشت. آیا به دلیل اضطراب قرار گرفتن در یک موقعیت بزرگ است؟ یا ناگلسامان نمی تواند روش خود را برای کنترل امباپه ، نیمار و دایماریا تغییر دهد.

متهم کردن او به احتیاط بیش از حد آسان است اما فقط دو ماه بعد آنها در بازی با منچستر یونایتد در اولدترافورد از سیستم فشار استفاده کردند و 5-0 شکست خوردند. قمار به تعبیری قمار است. تیم های مبتنی بر فشار به جای تغییر در سبک بازی خود ، به جای تغییر در سبک بازی و استفاده از تاکتیک هایی که از نظر تئوریک کمی محافظه کارانه ترند ، باید بازی معمول خود را با ریسک کمتری انجام دهند.

این دقیقاً همان مشکلی است که گواردیولا بارها در مراحل پایانی لیگ قهرمانان اروپا با آن روبرو شده است و وقتی یواخیم لو تصمیم گرفت بعد از جام جهانی 2014 سیستم ضد حمله آلمان را به فوتبال تهاجمی تری تغییر دهد ، با آلمان نیز روبرو شد. (امکان پذیر است حتی از یورو 2012)

در دیدار خانگی مرحله گروهی مقابل یونایتد ، علی رغم تردید در دقایق پایانی و دو بازی خارج از خانه مقابل پاری سن ژرمن ، نشانه های امیدوار کننده ای برای لایپزیگ وجود داشت ، اما آنها در مرحله یک هشتم نهایی مقابل لیورپول عملکرد ضعیفی داشتند ، که ترک شد تردیدها . البته باید توجه داشت که سه مسابقه حذفی و یک بازی گروهی دلایل زیادی برای ارزیابی یک تیم نیست ، اما این پوچی فوتبال مدرن است. از نظر بایرن ، فقط چند بازی در این فصل رقابتی محسوب می شود ، دقیقاً همان بازی هایی که ناگلسامان هنوز نتوانسته است خود را ثابت کند.